Wieczór Wielkiego Piątku to uobecnienie odkupieńczej śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa. Nie sprawuje się dzisiaj ofiary eucharystycznej. W dniu męki Pana grzech i śmierć zostały pokonane na krzyżu. Grzech został zwyciężony u samych korzeni, raz na zawsze, i nic nie zdoła oddzielić nas od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie. Dlatego również dzisiaj, rozważając otchłań męki i osamotnienia naszego Zbawiciela, możemy korzystać z owoców Jego śmierci ? zwycięstwa, i spotkać Go w słowie Bożym i Komunii świętej.

W Liturgii Słowa słyszymy tego dnia  najpierw Proroctwo Izajasza, zapowiadające owoce męki i cierpienia Mesjasza, na którego Pan ?zwalił winy nas wszystkich?. Cierpienie człowieka, zwłaszcza niewinnego, pozostanie zawsze tajemnicą. Odpowiedź dał nam Chrystus. On z drogi Krzyża uczynił drogę chwały. Drugie czytanie ukaże nam Chrystusa, jedynego i najwyższego Arcykapłana, który stał się sprawcą zbawienia dla wszystkich, którzy Go słuchają. Chrystus jest naszym Pośrednikiem u Ojca, dlatego z ufnością zbliżmy się do tronu łaski. Tym tronem łaski jest dziś dla nas zwycięski Krzyż.

W Ewangelii słuchać będziemy opisu Męki Pańskiej. Dziś święty Jan zaświadcza nam o tym, co na własne oczy widział na Golgocie. Umiłowany uczeń od początku patrzy na Jezusa oczami wiary. Dla niego Ukrzyżowany jest Królem, wiecznym Synem Bożym, Światłością oświecającą każdego człowieka; odsłania nam Odwieczne Słowo, które stało się dla nas ciałem i oddało na krzyżu życie, aby nas zbawić. Jezus pozwolił się za nas przybić do Krzyża, aby na nas wszystkich rozlać łaskę przebaczenia, zbawienia i odkupienia. W chwili śmierci Jezusa rodzi się nowy lud wybrany, którym jest Kościół ? Oblubienica, to On został powierzony Najświętszej Dziewicy, która była przy Krzyżu boleści swojego Umiłowanego Syna.

Na zakończenie liturgii wielkopiątkowej przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego. Grób Pański jest wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa obecnego w wystawionym w monstrancji Najświętszym Sakramencie. Grób Jezusa Chrystusa nie był tragicznym końcem, lecz miejscem oczekiwania na nowe życie, nowy początek. Czuwanie przy symbolicznym Grobie Pańskim może pobudzić nas samych, stworzonych na nowo w Jezusie Chrystusie, do ponownego wyboru Go jako jedynego Pana i Zbawiciela. Adorując Chrystusa, rozważajmy Jego Mękę. Niech stanie się ona dla nas źródłem siły i wezwaniem do ciągłej zmiany myślenia i kierunku życia, abyśmy żyli już nie dla siebie, lecz dla Tego, który dla nas umarł i zmartwychwstał.

Link do zdjęć

https://drive.google.com/open?id=1XeY0rKVN8QqznZbwfTjWL_RnXaHV9Avx