Jak dla Izraela największym świętem religijnym była noc wyjścia całego narodu  z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej, tak dla wszystkich chrześcijan Wielka Noc Zmartwychwstania winna być największym świętem osobistym i wspólnotowym. Obchodząc to wielkie święto, wspominają oni swoje włączenie do ludu Bożego, który otrzymał obietnicę życia wiecznego dla każdego, kto wierzy w Zmartwychwstałego i swoim życiem potwierdza wyznawaną wiarę.

Aby nam dopomóc w poznaniu rzeczy niewidzialnych, Kościół zwykle posługuje się znakami materialnymi;  gdy przeżywamy największa tajemnicę naszej wiary, wprzęga w świętą akcję żywioły- ogień i woda, światło i ciemność. Liturgia tej świętej nocy zmierza do tego, aby przez kontrast ciemności i światła, ognia i wody uzmysłowić nam prawdę, że ze śmierci Chrystusa wytrysnęło dla nas nowe życie. W liturgii noc jest symbolem mocy śmierci, grzechu i szatana. Chrystus zmartwychwstając pokonał  śmierć i szatana, odnowił nasze życie nadprzyrodzone i dał nam rękojmię zmartwychwstania naszych ciał. Symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego jest wielkanocna świeca- paschał. Wśród uroczystych obrzędów  poświęca się ogień, od którego zapala się paschał . Następnie do ciemnego kościoła wnosi się uroczyście ten symbol Zmartwychwstałego. Za Jego światłem wierni wchodzą do świątyni  - jest to symbol naszej doczesnej wędrówki, w której podążamy za światłem Chrystusa do Niebieskiego Jeruzalem. Uroczyste orędzie wielkanocne wzywa nas do radowania się ze zwycięstwa  Zbawiciela nad śmiercią i grzechem, zaś  uroczysta Liturgia Słowa przypomina nam po raz kolejny dzieje naszego odkupienia. Dopełnieniem liturgii Wigilii Paschalnej jest uroczysta procesja rezurekcyjna. Podążamy w niej, by dać świadectwo pustego grobu i chwały Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana.

Link do zdjęć

https://drive.google.com/open?id=1Xa2uPRgTTnSp10V_ZXIEsXBdmVmncl_J